Ένα κουράγιο ακόμη
πριν μας δοθεί
οριστικά και δίχως όρους
το
εύθυμο καλοκαίρι
Στερνές του άγχους μέρες
πριν απ’ το βάθος του
άχρωμου ορίζοντα
σαν ξωτικές καβαλάρισσες
προβάλουν όμορφες νύχτες
που θα μιλάνε για
κάτι ωραία πρωινά
Και αν και δεν το πιστεύω
για να το ρίξουν στο χορό
το ξέρω πως θα είναι:
όλοι οι ανάπηροι του κόσμου
θ'αφήσουν τα καροτσάκια τουςγια να το ρίξουν στο χορό
στο ρυθμό
των τραγουδιών
που μ’ εξαιρετική
χροιά θα λεν
όσοι πριν από λίγο
ήταν μουγγοί
και αυτό το
θαυμαστό σκηνικό
με κατάπληξη θα βλέπουν
όσοι ως τώρα ποτέ
δεν είδαν τίποτα
Και θα μοιάζουν όλοι αυτοί
μ’ έναν αλλιώτικο Μεσσία
που λέει παιδικά αστεία
και ανέμελος τριγυρνάει
στα πανηγύρια
αφήνοντας στο διάβα του
ένα άρωμα αθανασίας
να αιωρείται
αινιγματικά στο χώρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου